ЛУДОСТА ЗОВРИВА

(Од необјавената поетска збирка „Кучешко време“ – седми дел „Ние во вселената“)

Лудоста врие,

се шири реа

на распад,

болни духови скитаат

по небото и земјата,

и низ вселенските простори,

Се закануваат со оклештени вилици

и испуштаат грозни крикови

на вера во агонија,

со мирис на смрт и ништавило.

Треба да најдеме заветрина,

скриено катче на земјата,

за да опстане семето на љубовта,

по налетот на грозоморието,

на апокалипсата.